اردوهای آموزش و پرورش عشایر که قدمت آنها به سالهای اوج گرفتن قدرت تعلیمات عشایر برمیگشت، بدین شکل برگزار می شد که در قلمرو یکی از طوایف و در محیطی جذاب، اردویی برپا می شد با همة امکانات و تجهیزات که البته سیار بود. کل دانش آموزان مدارس محل اردو و مدارس نمونة بعضی مناطق دیگر که توسط راهنمایان تعلیماتی گزینش شده بودند همراه با معلمان خود و اولیای علاقهمند در اردو جمع میشدند، در حضور مسئولان اداره، معلمان راهنما، معلمان مدارس، میهمانانی که از مسئولان ادارات مختلف دعوت شده بودند، دانش آموزان و اولیاء آنها که در اردو حضور داشتند،
در چادر اجتماعات از تمام دروس و در تمام پایهها به صورت شفاهی یا در پای تابلوهای نصب شده در جلوی چادر، ارزشیابی به عمل میآمد. هرکس تلاش میکرد در این موقعیتی که به دست آمده، بیشترین هنر خود را بروز دهد، در ریاضی، فارسی، دینی، مسائل هنری و پرورشی و ... و هرگونه نوآوری.
در واقع اردو باعث ایجاد رقابتی سالم در میان دانش آموزان و معلم های آنها می شد.
بر اساس تحقیقی که نتایج آن در «توانایی ها و ناتوانایی های آموزش و پرورش عشایر» (نوشتة سلطانعلی کاظمی) آمده، 7/94 درصد از پاسخدهندگان، تشکیل اردوهای آموزشی را از عوامل اصلی موفقیت اداره کل آموزش و پرورش عشایر ایران دانستهاند.
|