فصل‌نامه فرهنگی، اجتماعی فراسو، شماره تابستان 89 خود را یکجا به محمد بهمن‌بیگی اختصاص داده است تا این شماره، یادنامه‌ای برای معلم بزرگ ایران باشد. سراسر جلد را عکسی از استاد پر کرده و نام نویسندگان و مصاحبه شوندگان، به قدر امکان در طرف چپ جلد آمده است. در این فهرست، مصاحبه اختصاصی این مجله با ابراهیم گلستان جلب توجه می‌کند که در آن با بیان خاطراتی از روش و منش استاد، از او در برابر منتقدین صریحا و با روش خاص خود دفاع می کند و کار او را در آموزش عشایر، بنیادی می داند. این مجله با همسر استاد، سکینه کیانی، فرزند او، الله‌وردی بهمن‌بیگی و دو تن از همکاران ایشان در آموزش عشایر، جهانگیر شهبازی (معاون تعلیمات عشایر) و عباس سیاحی گفت‌و‌گو کرده است. در این یادنامه، برخی مطالب نویسندگان و چهره های فرهنگی درباره استاد را جمع‌آوری شده است. بخش بعدی، نوشته هایی است که بیشتر آن‌‌ها را شاگردان او نوشته اند. همه‌ی مطالب یادنامه در هفت بخش تنظیم شده که به شخصیت و رفتار بهمن‌بیگی و همچنین به آثار او و چگونگی آموزش عشایر اختصاص دارند و با عناوین؛ «از زبان نزدیکان»، «بهمن‌بیگی و تعلیمات عشایری»، «لابه‌لای رسانه‌ها»، «کتاب‌های بهمن‌بیگی از نگاه دیگران»، «از میان نوشته ها و گفتگوهای محمد بهمن‌بیگی»، «در رثای استاد» و « در سرای شعر»، آورده شده است. صاحب امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر این فصل‌نامه، فرشاد تاجبخش است.

فرشته نجات (ویژه‌نامه‌ی محمد بهمن‌بیگی) نشریه‌ی شفق آذربایجان شماره هجدهم خود را با عنوان «فرشته نجات» به صورت ویژه‌نامه‌ای درباره‌ی زنده‌یاد محمد بهمن‌بیگی در اردیبهشت 96 منتشر کرد. این نشریه‌ی اجتماعی فرهنگی و پژوهشی به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی موسی‌ محمدجعفری در خوی آذربایجان غربی در اختیار فرهنگ‌دوستان قرار می‌گیرد. این ویژه‌نامه به دبیری آقایان علی شجاعی، مرادحاصل نادری، اسحق رزاقی و موسی محمدجعفری که همگی از دانش‌آموختگان مکتب بهمن‌بیگی هستند در 64 صفحه بر دکه‌ی مطبوعات قرار گرفت. این شماره، چهار بخش اصلی دارد: مقاله، خاطره، جهانگیر شهبازی و شعر. علی شجاعی مقدمه‌ای با عنوان سخن نخست دارد که به سابقه‌ی انتشار چنین ویژه‌نامه هایی اشاره می‌کند و ویژگی‌ها و مشخصات این شماره را شرح می‌دهد. بخش مقاله‌ها، پرتعدادترین بخش این شماره است که یادداشت‌هایی درباره‌ی محمد بهمن‌بیگی و تعلیمات عشایر از زاویه‌ی دید برخی از دانش‌اموختگان و آموزگاران مکتب بهمن‌بیگی را در برمی‌گیرد. نویسندگان این بخش عبارتند از : علی اکبری، علی شجاعی، اسحق رزاقی، مرادحاصل نادری دره‌شوری، غلامحسین نادریان، امراله یوسفی، بابک نادرپور، امراله فرهادی آردکپان، مهدی قرخلو، سهراب حاتمی بهمن‌بیگلو، احمد طهماسبی بهمن‌بیگلو، نادر نیکبخت کشکولی، محسن رجایی‌پناه دره‌شوری، محسن حیدری راد، منوچهر کیانی، حسین حیدری کشکولی، محمدکرم رزمجویی دشمن‌زیاری، حسین عبدالهی پبدنی، ابراهیم سلیمی کوچی، کرم جعفری باغنویی، سهراب آدیگوزلی، کاووس تابان‌سیرت، شهناز عشایری، فرهاد گرگین‌پور، زیاد جمعه‌بزرگی، علی‌اکبر خسروی‌نژاد، موسی تقی‌پور، علی پویانیا، علی‌اصغر حسنی.

بخش بعدی شامل خاطراتی است که شهناز حیدری کوچی، بهران نیکنام، گودرز هوشمند، رحیم پردل و نوذر فریدونی از بهمن‌بیگی و کار عظیم او روایت می‌کنند.

در بخش بعد شاهد دو یادداشت به قلم مرادحاصل نادری و جهانپور شهبازیان هستیم که به معاون تعلیمات عشایر، زنده یاد جهانگیر شهبازی می پردازند و از شخصیت و عملکرد او در آموزش عشایر سخن می‌گویند.

بخش اشعار با شعر ترکی«گر قره قاج اولماسایدی» نوشته‌ی محمود کاویانی شروع می شود  و در ادامه، اشعار فارسی «عاشق بی‌ادعا» از سید ابراهیم موسوی، «قره قاج تنها یک رود نبود» از حسینعلی قائمی، «اینجا وادی عشق است» از حسین حیدری کشکولی، «آن مرد آمد» از فرامرز رحمانی فارسیمدان و «چو می‌دانست، پس از اون نیز ایلی هست» از فرامرز رزمجویی می آیند.

خوشنویسی پشت جلد این شماره اثر استاد غلامرضا جهانشاهی است که عبارتی از بهمن‌بیگی را به خط خوش نستعلیق نگاشته است.