فایده‌ای ندارد که به تاریکی لعنت کنیم، بهتر است که شمعی روشن کنیم.

«زنده یاد محمد بهمن‌بیگی»

این اردیبهشت، پنج بهار از کوچ ابدی استاد محمد بهمن‌بیگی می گذرد. دانشی مردی خستگی ناپذیر از بخارای ایل که به خوبی دریافته بود «کلید مشکلات عشایر در لابه‌لای الفبا است»، هم از این‌رو با توسعه آموزش عشایری، مردم را به قیامی مقدّس دعوت کرد: قیام برای باسواد کردن ایلات.

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، «استاد بهمن‌بیگی که خود پرورده درد و رنج بود به خوبی می‌دانست که کسی آستین بالا نخواهد زد و دولتمردان را نیز در سر، سودای تعلیم و تربیت و پروراندن استعدادهای افراد ایلیاتی نیست؛ از این‌رو دست به کار شد. تصمیم گرفت به جای چوب شبانی، قلم در دست کودکان عشایری نهد و خواندن و نوشتن را به طریق خاصّ خود به میان عشایر بَرَد تا جهل و بی‌سوادی را ریشه‌کن کند. شاید خود نیز در آن زمان بر این باور نبود که قدمی که برداشته است چگونه به بار خواهد نشست امّا مصمّم بود و با تمام توان در این عرصه قدم گذاشت...

خبر کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://isna.ir/fa/news/94021609326/%D8%B4%D9%85%D8%B9%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DB%8C%D8%A7%D8%AF-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%A7%DB%8C%D9%84