رزم فرهنگوری تهمتن وار تهمینه رزمجویی 25 آبان 96 گزارش: علی شجاعی پنجشنبه ۲۵ آبان ماه  ۱۳۹۶ در باغ کتاب تهران، کتابخانه‌ی ملی ایران ، مراسم نکوداشت سالانه‌ی انجمن ترویج علم، هم زمان با روز جهانی علم در خدمت توسعه و صلح (روزی که در تقویم جهانی توسط سازمان یونسکو به ثبت رسیده) برگزارگردید. چند سالی است که انجمن ترویج علم ایران، هوشمندانه جایزه‌ی محمدبهمن بیگی- ویژه‌ی معلمان مناطق محروم کشور را در جوایز اهدایی خود تعریف کرده است و از آنجا که خدمات زنده‌یاد بهمن‌بیگی و آموزگارانش عموما درمناطق به شدت محروم بوده و از عمق وگستره‌ی فراوانی برخورداراست، غالبا برنده‌ی این قسمت از جوایز، معلمان سخت‌کوش آموزش عشایر، می‌باشند. هیئت داوران انجمن ترویج علم ایران به دلیل سال‌ها خدمت صادقانه درحوزه‌ی آموزش عشایر و منطق بسیار محروم و همچنین تلاش برای اعتلای علم واندیشه‌ی دانش آموزان این مناطق ، جایزه‌ی معلمان مروج علم درمناطق محروم (جایزه بهمن‌بیگی) را به سرکارخانم  تهمینه رزمجویی اختصاص داد. جالب این که برنامه‌ی نکوداشت امسال بنیانگذار آموزش عشایر که هر ساله توسط دانش‌اموختگان مکتب بهمن‌بیگی و خانواده‌ی او برگزار می‌شود به صورت موضوعی و با عنوان " نقش زنان در آموزش عشایر " برگزار گردید. تهمینه رزمجویی درآموزش عشایر نامی  آشناست. او یکی از آن سه شیرزنی از ایل بزرگ ممسنی ( گلی رزمجویی و بانو رزمجویی ) است که به اتفاق همسرش  « محمدکرم  رزمجویی» که او هم معلم عشایری بود، مهرماه سال ۱۳۵۱ برای تدریس عازم استان کردستان شد.

آنان در روستای بایوه از توابع مریوان در کانتینری ساکن شدند که هنوز آثار خون معلمی که توسط پناهندگان عراقی به قتل رسیده بود، برآن نقش داشت. روی خونش گویا ماده‌ای ریخته بودند که هرگز پاک نشود، تا درس عبرت باشد و کسی جرات بردن سواد و دانش به آن مناطق را نداشته باشد.
آن زمان ، رییس خانه‌ی انصاف این روستا و رهبر فرقه‌ی قادری با دادن یک قبضه اسلحه به این زوج جوان درواقع خواسته بودند به حفظ جانشان کمک کنند. اما اراده، توان و انگیزه‌ی معلمین عشایر، حتی شیرزنان معلم، فراتر از این حرف‌ها بود.
بهمن بیگی  بزرگ  و به تعبیر یکی از دوستان، آن داستانسرای عشق، درگزارشی که درصفحه ۷۸ کتاب "به اجاقت قسم" آمده، می نویسد: «من دریکی ازسفرهایم به کردستان همراه با راهنمای تعلیماتی کم‌نظیر نوذر فریدونی، درست در منطقه‌ی خطرناک مرز ایران و عراق در دو عشیره به نام های «بایوه» و «باشه» کلاس درس سه تن از آنان را آزمودم و از میزان پیشرفت شاگردانشان سر فخر بر آسمان سودم. اسامی آنان جالب بود . بانو، گلی و تهمینه ،هر سه خواهر، شایسته‌ی نام‌های خود بودند.»
وفاداری تهمینه به بنیانگذار آموزش عشایر ایران فراتر از آن است که با قلم بتوان به توصیفش پرداخت. تهمینه رزمجویی دراین مراسم، در بخشی از سخنانش، ضمن سپاسگزاری از اعضای انجمن ترویج علم ایران، گفت: «درود و سپاس بیکران بر پدر بزرگوار و مهربانم زنده‌یاد محمد بهمن‌بیگی که با کوششی حیرت‌آور و ابتکاراتی مثال زدنی به فرزندان عشایرایران، نیک آموختن را تعلیم دادکه خود یاد بگیرند نیک یاد دادن را. به من آموخت که فارس،کردستان، اصفهان، سیستان و بلوچستان، آذربایجان،کرمانشاه، بختیاری، لرستان، خوزستان ،ایلام، کهکیلویه و بویراحمد،کرمان،.....و جای جای ایران عزیز، یک خانواده‌اند. زنده‌یاد بهمن‌بیگی دختران ایلات را از سرا به ثریا، رساند.»
این زوج ( تهمینه و محمدکرم)  فرزندانی شایسته، برومند و تحصیل‌کرده تربیت نموده و تحویل جامعه داده‌اند؛ دکتر فروغ رزمجویی که در این مراسم به نمایندگی از خانواده‌ی محمد بهمن‌بیگی جایزه را به سرکار خانم تهمینه رزمجویی اهدا نمود، دختر تهمینه است. از مادر معلم عشایر، دختری پزشک و لایق، پا به عرصه‌ی وجود گذاشته و جایزه با دست دختر تقدیم مادر شد. باید به این حسن سلیقه‌ی برگزارکنندگان مراسم هم آفرین گفت و درود فرست.

شایسته است کسب این افتخار را به تمامی آموزگاران سخت‌کوش آموزش عشایر کشور و به روح بنیانگذار آموزش عشایر ایران و دانش آموختگان مکتب بهمن‌بیگی تبریک گفت.